คนสองคน ในคนคนเดียว

ข้อมูลเบื้องต้น

ชื่อตอนวันนี้อาจจะดูสับสนและงงงวยไปสักหน่อย แต่อย่าเพิ่งท้อใจที่จะอ่านรายละเอียด เพราะมันไม่น่าสับสน หรือ ซับซ้อนเลยสักนิด คนสองคน ในคนหนึ่งคนนั้น เป็นเรื่องของ การวางตัวในแต่ละสถานที่ แต่ละสถานการณ์ ฉันมีโอกาสได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง ซึ่งเค้าทำให้ฉันต้องเซอร์ไพสหลายต่อหลายครั้ง ด้วยบุคลิกการวางตัวของเค้าที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง บุคลิกลักษณะส่วนตัวเป็นอย่างหนึ่ง ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับบุคลิกเมื่ออยู่ที่ทำงาน ฉันสงสัยจริงๆว่า คนเรา เมื่ออยู่ที่ทำงาน กับ อยู่ที่บ้าน จะมีบุคลิกที่แตกต่างกันได้จริงๆหน่ะหรอ

เนื้อเรื่อง

อย่างที่บอก ฉันได้รู้จักผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้ ฉันขอเรียกเค้าว่า คริส ซึ่งเป็นผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาดี และ ดูแบดบอย ร่างกายสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาด กล้ามแขนข้างขวามีรอยสักสี อยู่เต็มท่อนแขนข้างบน ครั้งแรกที่ฉันได้พบกับผู้ชายคนนี้ เค้ากำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ แบดบอยชัดๆ ฉันคิดในใจ คริส ไว้ทรงผม ไถทั้งสองข้าง เหลือเพียงส่วนกลางตั้ง ตั้งแต่ด้านหน้ายาวจรดด้านหลัง ดูเหมือนทรงม้อฮอส์ และ มีหางเต่า ยาวเกือบถึงครึ่งหลัง ยิ่งเมื่อได้เริ่มคุยกัน ฉันก็รับรู้ได้ว่า เค้าชอบการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ และ เลือกที่จะแข่งนอกสนามมากกว่า เพราะว่ามันตื่นเต้นและ ท้าทายเป็นที่สุด ตีรันฟันแทงเป็นเรื่องปกติ โดนปาดคอเกือบตายก็เคยมาแล้ว นี่ก็เกือบจะคบเซ็ตของเหล่าแบดบอยแล้ว เหลือแค่เจ้าชู้ กับ กินเหล้า แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือ คริส เลิกดื่มเหล้าและ สังสรรค์เที่ยวผับ บาร์  ตั้งแต่เค้าอายุได้เพียงแค่ยี่สิบเอ็ดปีเท่านั้นเอง และ เหตุผลที่ทำให้เค้าเลิกนั้นก็คือ เค้ารับรู้ได้ว่า เหล้าไม่ดีต่อสุขภาพ และ อีกอย่าง แฟนของคริส ไม่ชอบให้คริสไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้น และ คริสก็ยอมที่จะทำตามใจแฟน หนุ่มแบดบอยของเราคนนี้ดูเหมือนว่าจะรัก และ เคารพแฟนของเค้าหน้าดู และไม่มีทีท่าว่าจะเจ้าชู้เลยสักนิด นี่เป็นเรื่องที่สร้างความประหลาดใจให้ฉันอีกข้อนึง

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้ฉันทึ้งและประทับใจในหนุ่มแบดบอยคนนี้ก็คือ เวลาที่หนุ่ม่คริสคนนี้ทำงานนั้น ทุกอย่างจะต้องเนียบ และ เป็นระเบียบ สะอาด และ เรียบร้อย สิ่งผิดพลาดจะต้องไม่เกิดหรือเกิดน้อยที่สุด ทำงานได้ประนีต และ สวยงาม ใส่ใจ และ ตั้งใจในการทำงานมากเป็นที่สุด เวลาที่คริสทำงานนั้น ฉันรู้สึกเหมือนว่าคริสเปลี่ยนเป็นคนอีกคน ที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่แค่เด็กอายุยี่สิบต้นๆเท่านั้น อ้อ ลืมบอกไปว่าคริสทำงานอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง และ เค้าก็เป็นคนเทรนงานให้กับฉัน เพราะฉะนั้นฉันถึงได้รู้ลึก ละเอียดทุกรู้ขุมขน เอ่อ หมายถึงได้เห็นทุกอย่าง ทุกขั้นตอนที่คริสทำ ไม่ว่าจะเป็นการจัดเตรียมเครื่องปรุงสำหรับก๋วยเตี๋ยว ที่คริสจะต้องเติมทุกอย่างให้เต็ม และ เช็ดทำความสะอาดอย่างเรียบร้อย การเตรียมช้อนและจานที่จะเสริฟลูกค้า ก็ต้องดูแล้วดูอีก เพื่อไม่ให้มีสิ่งแปลกปลอมเล็ดลอดออกไป เป็นต้น ซึ่งฉันเห็นแล้วเป็นอะไรที่ประทับใจมาก เพราะฉันคิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่คงไม่พิถีพิพันอะไรมากมายขนาดนี้ และ โดยเฉพาะผู้ชายที่มีมาดแบบบอยอย่างเช่นคริสด้วยแล้ว ฉันยิ่งคิดไม่ถึงเข้าไปใหญ่

นี่คงเข้าตำราที่ว่า อย่าตัดสินคนจากภายนอก เรื่องบุคลิก การแต่งกาย ไม่ได้ช่วยบอกเลยสักนิดว่าคนนั้นเป็นคนเก่ง คนมีความสามารถ สำหรับฉันแล้ว ฉันเองก็ยังข้องใจอยู่ดีว่าทำไม อะไร และ สิ่งไหน ถึงทำให้เวลาคริสทำงาน ดูแตกต่างจากเวลาที่คริสไม่ทำงาน ฉันไม่เคยคิดเลยว่า คนเราจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้รวดเร็วขนาดนั้น อยู่ที่บ้านบุคลิกนึง อยู่ที่ทำงานก็อีกบุคลิกนึง แม้แต่ลุงของฉัน ฉันเล่าเรื่องของคริสให้ลุงฟัง ลุงฉันบอกว่า ลุงเองก็เป็นเช่นเดียวกัน เวลาอยู่ที่ทำงาน ลุงจะดูเนี๊ยบ และ เปลี่ยนเป็นคนละคนกับตอนอยู่ที่บ้าน เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ จริงๆหน่ะเหรอ